hayattan keyif almamak

kötü oluyor. öyle mal gibi kalıyorsunuz.

şu an yaşadığım durum...

yaklaşık 4 senedir boyleyim.

(bkz: başlığı entryle tamamlamak) - şimdi aduket çekeceksin bana ama recep abi sen yapma bari. tanım nerede? - t: günlük hayatın koşuşturmacasına dalmış modern insanın yaşadığı en büyük sorunlardan biri. intihar oranlarının artması gibi olumsuz etkilerinin olduğu da kuşku götürmez bir gerçek.

uzun bir süredir yaşadığım durum.

+sürekli ciddi takılan naçizane sözlük yazarları. biraz salın babacım ya..

haftanın 6 günü yaşadığım lanet duygu. kalan 1 gün de beşiktaş maçı zaten.

ben bu başlığa bir şeyler yazarsam kendimi çok üzerim diye düşünüyorum, o yüzden siz bir şeyler yazın diye upluyorum :)

Alınması şart olan bir şey değil bence. Sonuçta yaşıyor muyuz, yaşıyoruz. Nasıl bir şey oluyor onu bile bilmiyorum zaten ben. Mal gibi yaşıyorum öleceğim gün gelene kadar.

Bunun derneğini bile kurabilirim.Bu dünyada kalıcı olmadığımı bilmek ve burada elde ettiğim her şeyin bir gün hiç olacağını bilmek bu duygunun iyice artmasına sebep oluyor.Doğaya yakın oldukça kendime de yakın hissediyorum kendimi.Sonuçta toprağa karışacağız bir gün, belki ondandır.Yine de kendi ayaklarımın üstünde durabilirsem bir şeylerin değişeceğini umuyorum.Belki o zaman o toprağa çiçek olurum.

Gelecekten beklentim yok. Yapmaktan zevk aldığım bir şey de yok. Araba, ev almak ya da marka kıyafetlere para saçmak gibi bir hayalim de. Aşık olmak, sevmek, sevilmekte de gözüm yok. Hayattan aldığım keyif zaten yok. Hem Nazım Hikmet de yanılıyordu, yaşadım diyebilmem için çabalamanın da manası yok.

Kız arkadaşımdan bir kaç ay önce ayrıldım. Pandemi başında işimden istifa ettim. Yüksek lisans derslerinin bir süre umursamadım. Altında yatan belirgin bir sebep yok ama bir süreden beri hiç bir şeye keyfim yok. İstediğim alanda iş bulamıyorum, biriktirdiğim ile tatil yapsam elde avuçta bir şey kalmayacak, nasıl ne edeceğim bilmiyorum ama hayatta sadece yeni başladığım gitarımı öğrenmekten ve müzik dinlemekten keyif alıyorum. Kendimi dehşet bir boşlukta hissediyorum. Yeni bir iş mi insan mı yoksa yer mi ihtiyacım var onu da bilmiyorum. Böyle yaşıyoruz ve bir amacım yok gibi hissediyorum. Geçirdiğim günlerden keyif almayı özledim.

iyice susamadan su içmiyorum, acımdan ölünceye kadar aç kalıp karnımı öyle doyuruyorum. önce uykusuzluktan sarhoş olana kadar ayakta duruyorum sonra anca uyuyabiliyorum. ölümüne öfkelenene kadar çok sakin biriyim sabırtaşım çatlayana kadar sessizim ve sonrasında büyük bir gürültü kopuyor. insani ihtiyaçlarımı ödül gibi yaşamak için kendime eziyet ediyor gibiyim...

Alamazsın çünkü kendine, hobilerine ve sevdiğin insanlar için harcayacak ne vakit, ne de zaman var. Hadi ikisi de elinde diyelim olsun, ülkenin durumunu ve insanların yaşadıklarını gördükçe hayattan soğuyor insan.

Denk geldiğimiz dönemde Türkiye'de keyif alamamamız çok normal. Çünkü gerçekten keyif alınacak bir yaşam yok şu an ülkede

talihsizliktir. sıkıntı olan insanlar ya amına kodumun insanları malsınız hepinizden nefret ediyorum mal ınsanlar